Zadała pytanie: jaki Ty jesteś tu w środku?

szuflady ciąg dalszy. jakiś stary kawałek gdy byłem "przyjemnie odurzony 'Nie ma kto pisać do pułkownika' Márquez'a oraz Corey Heart - Sunglasses at night"

Back Clouds
Originally uploaded by The Original Mozzy.

Moja dusza jest jak miasto. Jak każde zwykłe miasto, ma uliczki i domy, obrzeża i centrum. Takie ot miasto ideowe. Jest w nim coś specyficznego: była tu wojna. Miasto popadło potem w rodzaj rozdwojenia jaźni. Z jednej strony cieszy się ze spokoju jaki trwa, ze swego rodzaju stagnacji. Bez mieszkańców jest w nim tak cicho i spokojnie. Pogodna rezygnacja. Druga "część" miasta tęskni jednak za chaosem wojny. Ulice czują się takie odrętwiałe bez płynącej po nich krwi, która dawno już wyschła. Brakuje mu zgiełku jaki tworzą walczący o życie ludzie, hałasu eksplodujących bomb, palącego trzewia jasnego ognia.
Gdzieś pośród tych szarych, zniszczonych uliczek i zburzonych domów błąkam się ja. Szukam książki. Gdy ją znajdę i przeczytam miasto odżyje. Odetchnie pełną piersią i rozbłyśnie. Niestety książki jakie znajduje są zniszczone, częściowo spalone lub mają powyrywane strony. Najwięcej jest tych z pustymi kartkami. Czasem zapisuje jakąś sam, ale to na nic. Takie książki nie działają. Nie chcą działać.
Moje miasto jest jak dusza w której deszcz spada z błękitnego nieba. W moim mieście nie ma biblioteki.